Pleśń to grzybowa powłoka o innej strukturze i kolorze. Zwykle rozwija się na jedzeniu. Liczne komórki gromadzące się w wątkach są właśnie taką kompozycją w pleśni. Bardzo często pojawia się na chlebie, zdarza się, że ludzie nadal go jedzą, tylko usuwając zainfekowany obszar. Nie należy tego robić kategorycznie, ponieważ sznurki pleśni ukryte przed gołym okiem rozprzestrzeniają się również w pozornie nieszkodliwym chlebie.
Wybierz swój przepis
Proces infekcji pleśnią
Pleśń i powstające w niej spory otaczają ludzi na całym świecie. Zarażają chleb podczas transportu - zanieczyszczonym powietrzem, pojazdami, a także rękami i zewnętrzną odzieżą personelu. Uderzony zarodnikami chleb umieszcza się w domu w zamkniętym pudełku na chleb, często dokładnie w plastikowej torbie, nawet nie zdając sobie sprawy, że tworzą idealny mikroklimat dla wzrostu pleśni.
Rosyjscy naukowcy potwierdzili, że w powietrzu miejskim niebezpieczne pleśnie zawierają znacznie więcej niż maksymalne dopuszczalne stężenie.
Wygląd pleśni
Pleśń na chlebie można zobaczyć, jeśli nie obserwuje się przechowywania: wysoka temperatura (25 ° C - 40 ° C) i wilgotność powyżej 70%. Proces rozwoju pleśni jest wywoływany przez grzyby grzybicze - „aspergillus”, „penicilli” i „śluzowe”. Najpierw rozprzestrzeniają się na powierzchni chleba, a następnie uderzają w miękisz.
Sznury grzybów penetrują całą przestrzeń na swojej drodze i niszczą ją wydzielanymi enzymami. Pod ich działaniem dochodzi do hydrolizy białek, tłuszczów i skrobi. To produkty tych reakcji nadają chlebowi nieprzyjemny zapach i smak. Zarodniki pleśni mogą tworzyć „mikotoksyny”, które są bardzo szkodliwe dla zdrowia ludzkiego. Dlatego spleśniały chleb nie nadaje się do jedzenia.
Pleśń rozprzestrzenia się bardzo szybko, chociaż sama nie jest niebezpieczna. Szkoda koncentruje się w sporach, które emituje, które ludzie wdychają powietrzem. Kiedy zarodniki pleśni dostają się do krwi i układu oddechowego osoby, zachoruje.
Eksperymenty naukowe wykazały, że pleśń zawiera wiele alergennych, toksycznych i rakotwórczych związków, które gromadząc się w organizmie, wpływają na wątrobę i nerki.