Nie każdy mocny napój z winogron ma prawo nazywać się koniakiem. Ten szlachetny napój ma bardzo surowe wymagania, aby mógł słusznie nosić taką nazwę.
Wybierz swój przepis
Wszyscy wiemy, że istnieje „brandy armeńska”. Ale można to tak nazwać tylko na rynku krajowym. Przy sprzedaży zagranicznej taka nazwa jest już nie do przyjęcia. Aby nazywać się koniakiem, napój musi spełniać określone wymagania.
1. Przede wszystkim jest to nazwa kontrolowana przez pochodzenie, to znaczy „przywiązana” do regionu francuskiego, którego centrum stanowi miasto Cognac. Warunki klimatyczne i cechy gleby tego regionu determinują smak winogron używanych do produkcji koniaku.
2. Technologia produkcji. Oczywiście dokładna technologia jest ściśle tajna. Ale metodą produkcji jest destylacja wytrawnego białego wina winogronowego i dalsze starzenie się napoju w dębowych beczkach, w wyniku czego napój ciemnieje. Podczas produkcji obce zanieczyszczenia i zaróbki nie są dozwolone. Wszystkie subtelności są brane pod uwagę: nie każdy gatunek dębu nadaje się do produkcji beczek, ale tylko taki, który ma pewien stopień porowatości, destylat nie powinien stykać się z metalowymi przedmiotami, aby beczki były wykonane bez gwoździ. Bardzo ważne są również warunki przechowywania, osobna osoba obserwuje to w każdym domu koniaku. Następnie dochodzi do małżeństwa, czyli przyrządzania napoju z różnych alkoholi koniakowych o różnym wieku. Jest to złożony proces, któremu ufają tylko eksperci od degustatorów.
Pomimo ściśle regulowanej technologii koniaki każdego domu koniakowego mają własną osobowość i odcienie smaku.
W zależności od wieku napoju wyróżnia się następujące kategorie: VS (bardzo specjalny), VSO (bardzo przestrzenny stary), VSOP (bardzo specjalny stary blady), XO (bardzo stary). Litery te muszą być wskazane na butelce.
Biorąc pod uwagę złożoność przygotowania tego szlachetnego napoju i dbałość o najmniejsze szczegóły w produkcji, nie jest zaskakujące, że koniak ma tak wysoką cenę. Większość koniaku jest eksportowana.