Być może XXI wiek stanie się wiekiem popularności orkiszu. Farmy Baszkirii i Dagestanu podjęły już uprawy eksperymentalne. Ten użyteczny naturalny produkt z pewnością będzie poszukiwany w diecie i żywności dla niemowląt.
Wybierz swój przepis
Orkisz (Triticum spelta) to roślina zbożowa różniąca się od wszystkich znanych pszenicy czerwonobrązowym kolorem ziarna, która ma nieprzecięte błonki. Najstarsze ziarna orkiszu (5 tysięcy lat pne) zostały znalezione przez archeologów u podnóża góry Ararat. Niestety, wraz z pojawieniem się nowych, bardziej produktywnych odmian pszenicy, orkisz został zapomniany. Jednak tradycyjna pszenica nie może z nią konkurować pod względem wartości odżywczych i właściwości leczniczych dla ludzi.
Wybór materiału źródłowego lub cennego produktu spożywczego
Orkisz słusznie uważany jest za przodka współczesnej pszenicy, ponieważ zasiał ogromne obszary starożytnego Egiptu, Babilonu, Palestyny, Mezopotamii u zarania cywilizacji, gdy rolnictwo było dopiero w powijakach. Wzmiankę o ortografii można znaleźć w Encyklopedii biblijnej Brockhausa, Odysei Homera, w bajce Puszkina „O kapłanie i jego robotniku Baldzie”.
Orkisz migrował do Rosji z basenu Morza Śródziemnego w V wieku pne i od tego czasu, aż do XVIII wieku, obsadzone obszary tylko wzrosły. Chociaż pszenica durum, bardziej wybredna w technologii rolniczej, już wtedy odnosiła sukcesy, była również bardziej wydajna.
Dzikie gatunki orkiszu (dzikie jednoziarniste, jednoziarniste, jednoziarniste, pszenne Urartu) i położyły podwaliny pod nowoczesne odmiany. W Rosji często używają nazwy pisanej jako pisowni. W Ameryce nazywa się to „kamut”, w Armenii „achar”. Czasami nazwa „emmer” jest nieświadomie traktowana jako odrębna odmiana, ale nadal jest to ta sama pisownia.
Ponieważ zainteresowanie populacji produktami przyjaznymi dla środowiska znacznie wzrosło, hodowcy próbują opracować nowe odmiany przy użyciu półdzikich ziaren orkiszu, które są przechowywane w wielu instytutach uprawy roślin. Dietetycy twierdzą, że w grubym ziarnie orkiszu, którego główną wadą jest trudne czyszczenie plew, istnieje optymalny skład wszystkich przydatnych substancji dla ludzi.