Shawarma, shawarma, doner kebab, dyurum, duner - wszystkie są różnymi nazwami tego samego dania. W różnych krajach nazywają smażone mięso z sosem i sałatką, owinięte chlebem pita lub tortillą. Ten orientalny fast food szybko podbił cały świat, konkurując z frytkami i hamburgerami.
Wybierz swój przepis
Trochę historii lub kto wynalazł shawarmę
Twórcą shawarma jest Kadir Nurman. Był pochodzenia tureckiego, ale mieszkał w Berlinie, gdzie w 1972 r. Założył własną małą firmę, sprzedając smażone mięso zawinięte w chleb pita. To danie zostało przez niego przygotowane na bazie tureckiego kebaba, ale dostosowane do wiecznie pędzących mieszkańców Starego Świata.
Pod koniec XX wieku shawarma zyskał niespotykaną popularność. Być może w każdym europejskim mieście były małe stragany, w których mięso smażono na pionowych szaszłykach - cielęcina, jagnięcina lub kurczak. Mieszkańcy południowych stanów wesoło zawijali mięso w ciasta, dodawali sałatki i kapusty i hojnie polewali sos.
Wschodnie fast foody zakochały się w Europejczykach z powodu szybkości gotowania i sytości. Wydawałoby się, że wynalazek shawarma miał stać się bonanzą dla jego twórcy. Jednak Nurman nie opatentował swojej receptury i pomysłu. Mimo to cieszył się, że dzięki niemu jego rodacy mogą dobrze zarabiać w Europie.
Wkład Kadyra Nurmana w popularność tureckich kebabów na poziomie oficjalnym został doceniony dopiero w 2011 roku, dwa lata przed jego śmiercią.
Shawarma i shawarma: jaka jest różnica?
Turecki kebab ma wiele nazw. Można powiedzieć, że w każdym kraju jest inaczej. Tak więc w Niemczech nazywa się to dener-kebab, w Anglii i Polsce nazywa się kebab, w Armenii nazywa się kareli karelskiej, w Bułgarii nazywa się duner, aw Izraelu jest shvarma lub shavarma. W Rosji orientalne fast foody zakorzeniły się pod dwoma nazwami - shawarma i shawarma. To prawda, że w oddzielnych zakątkach kraju nazywa się to również shavarma.
Nie ma zasadniczych różnic w procesie gotowania między shawarmą i shawarmą. Ich wypełnienie jest dokładnie takie samo, różnica leży w skorupce. Tak więc w shawarmie nadzienie jest owinięte cienkim chlebem pita, a dla shawarma połowa pita służy jako skorupa.